Voorzitter KNGF presenteert successen als sigaar uit eigen doos.

[Hans van Mourik]

Beste Bas,
Leuke weblog deze week en stof weer tot nadenken. Hartelijk dank voor de felicitaties aan het adres van de fysiotherapeut. Helaas staan de feestelijkheden in schril contrast tot andere ontwikkelingen. Zo heb ik weinig met een bekken en ben ik orofaciaal fysiotherapeut, waarvan ik gisteren op een studiedag van NOVF voorzitter Frits Voorneveld heb vernomen dat het KNGF wat dwars ligt om de NVOF tot een volwaardige vereniging te slaan. Uiteraard ben ik blij voor alle bekkentherapeuten en hun patiënten dat er een resultaat is.

Betreffende euforie over de eerste twaalf behandelingen fysiotherapie voor de behandeling van een chronische aandoening ten opzichte van een eigen bijdrage ben ik minder enthousiast . Je stelt dat het niet gaat om het invoeren van een eigen bijdrage, maar volgens mij sla je hier volledig de plank mis. Het is namelijk zo dat als je in Nederland één behandeling fysiotherapie wilt hebben, daar al 100% eigen bijdrage voor moet betalen. Je kunt dit afkopen. In de volksmond noemen we dat dan aanvullende verzekering (AV). Sommige schadeverzekeringen zijn daar al op ingesteld en geven verzekerden deze 9 behandelingen , 300 euro of tegen een zeer hoge premie “onbeperkt” cadeau. Maar dat is een sigaar uit eigen doos. Je hebt er immers zelf al voor betaald.

En wie wist dat deze “chronische patiënten” t.o.v. een zeer grote groep mensen met een chronische aandoening sinds vorig jaar via de Wtcg een financieel voordeel hebben ontvangen of gaan ontvangen van350 tot 500 euro. Het zit hem dus niet in die chronische patiënt, het gaat om die gewone man, die zonder eigen risico naar een huisarts of naar een kleine groep bekkentherapeuten kan, maar niet zonder investering naar een bewegingsdeskundige, de fysiotherapeut kan. Nogmaals hulde aan de bekkentherapeuten, mijn cliënten bijten zich er wel door.

[RoyPJansen]

Wat is het toch eenvoudig om te schoppen! Kom toch eens met goeie plannen om de fysiotherapie in NL naar een hoger plan te tillen in plaats van alleen maar te roepen dat het allemaal niet goed genoeg is. Jammer genoeg lees ik nooit iets over plannen om de wereld van de fysiotherapeut te verbeteren. Jammer, een gemiste kans. Probeer een in kansen te denken in plaats van in bedreigingen, uit welke hoek deze laatste ook zouden mogen komen.

[Hans van Mourik]

Dag RoyPJansen,
Ik denk dat mijn schoppen wel mee valt. Het zijn mogelijk wat tikken en aantal steken onder water. Aan dat “hogerplan” wordt gewerkt. Zo zit ik vanavond om 19.00 in Amerstfoort om te praten de communicatie te verbeteren onderling, woensdag om 16.00 huisartsenoverleg voor 107 fysiotherapeuten en woensdagavond overleg met de regio over ketenzorg. Ik zet mij daar in waar actief nodig is en ik betaal aan een kantoor in Amersfoort en daar mag je dan ook wat van verwachten en niet allemaal de administratieve lasten.

Zoals je ziet roep ik dat het voor de chronische patiënten nu goed genoeg is. En door discussies te volgen kun je zien waar er allemaal wat speelt. Niet alleen klagen maar ook aandragen!

Ik ben ook blij dat ik nu ook een positieve therapeut tegen kom, die verder geen problemen ziet.

Vriendelijke groet,
Hans van mourik

[Francis]

@ RoyPJansen: je schrijft: “Probeer een in kansen te denken in plaats van in bedreigingen, uit welke hoek deze laatste ook zouden mogen komen.”
Ergens heb ik het wel gehad met dat populaire gezang over “kansen” i.p.v. “bedreigingen”. Daar zijn veel coaches erg rijk mee geworden: cursussen! symposia! lezingen! boeken! Emiel Ratelband!
Er is wel degelijk een verschil tussen een kans of een bedreiging en het is grote onzin te stellen dat men zomaar bedreigingen in kansen kan omzetten.
Soms is het ook immoreel, want profiteren van de ellende van anderen. Zo waren er mensen die na de inval van de Duitsers in 1940 grote kansen zagen i.p.v. bedreigingen.
Daarnaast maakt het ècht wel uit vanuit welke hoek een bedreiging komt.
Mensen die geen bedreigingen zien lopen met een blinddoek om.

[RoyPJansen]

Dat bedoel ik. Met deze instelling komen we nergens, laten we ons tegen elkaar opzetten en is uiteindelijk de patient weer de dupe van onze kruideniersmentaliteit.

[Hans van Mourik]

Soms moet je wel op de kleintjes letten. :-)

[Auteur]

Berichten