oudere fysiotherapeuten

[francisw]

hallo, ik wil starten met de opleiding tot fysiotherapeut maar ben nu 44. Mijn vraag is of het een vak is dat je ook nog na je 60e kunt uitoefenen of dat het fysiek te zwaar wordt?
ben benieuwd!
Francis

[Anneke71]

Hoi Francis,

Ben heel benieuwd wat voor reacties jij krijgt op jouw vraag. Ik ben namelijk 42 en heb besloten mij om te gaan scholen richting fysiotherapie (HBO deeltijd THIM Nieuwegein). Navraag bij ervaren fysiotherapeuten leerde dat het vak qua fysieke zwaarte best mee valt, zeker nu het beleid steeds meer ‘hands off’ werken is (vooral adviseren en oefeningen geven en minder zelf fysiek bezig zijn). Bovendien zijn er diverse hulpmiddelen waarmee bijv. patienten in een verpleeghuis in de juiste houding voor de behandeling te brengen zijn zonder al te grote fysieke belasting. Ben erg benieuwd of je al dan niet de opleiding gaat doen!

Hoor graag van je!
Groetjes, Anneke Lier

[Janvanderwel]

Beste Francis,
Belangrijker dan hoe je er op je 60e lichamelijk toe in staat bent is wat je op dit moment met je levens en beroepservaring kunt en wilt blijven toevoegen aan het vak. Weliswaar is het vak (in de eerste) lijn fysiek wat minder zwaar geworden dan 30 jaar geleden door ‘voortschrijdend inzicht’ , de eisen die gesteld worden aan flexibiliteit op werk en denkniveau zijn sterk veranderd. Analytisch denken en strategisch denken zijn veel meer naar voren gekomen in de wijze waarop de klant in de dagelijkse praktijk tegemoet getreden wordt. Dat vraagt kwaliteiten die niet altijd in opleidingen kan worden aangeleerd, maar vooral door ‘ervaring’ en ‘feedback’ ontstaan. De beroepsgroep heeft erg veel behoefte aan pragmatici met inzichten en ervaring uit andere professionele ‘universa’ , vooral met bedrijfskundige inzichten maar met de capaciteit en bereidheid tot geïntegreerd denken en handelen in een dynamische zorgomgeving. ‘KNGF125’. Is zo’n gelegenheid waarin de beroepsgroep kan aantonen de kennis en ervaring van vooral zij-instromers als jij uit andere beroepsgroepen en ‘uitstromers’ met meer dan 20 jaar ervaring een structurele en duurzame plaats te geven op strategische plaatsen als ‘ambassadeurs’ in het werkveld. Hulde aan je voornemen.

[Marcel]

Het vak is weinig fysiek belastend behalve als je het fijn vindt om patienten te gaan tillen of als je elke oefening voor je client volledig mee doet. Je kunt je vinger gewrichten overigens goed overbelasten door te denken dat fricties nodig zijn. Mi.doen cq deden we patienten daar alleen onnodig pijn mee, maar dat terzijde.
Ik zou eerder zeggen dat een kantoor baan meer belastend is vanwege de passive karakter ervan.

[Anne R]

Beste allen,

Ook ik denk erover me te laten omscholen. Ik ben nu 37. Mijn grootste zorg is echter niet of ik het fysiek vol kan houden, maar of er na mijn afstuderen wel genoeg baanperspectieven zijn. En zitten eventuele werkgevers wel te wachten op iemand van begin 40 zonder ervaring?
Als iemand hier ideeen over heeft hoor ik het heel graag.
Bedankt alvast!
Anne

[jan van der wel]

Beste Anne, allereerst gefeliciteerd met je keuze voor een prachtig vak. Als oude rot in het vak (+35jaar) en al enige jaren bestuurslid voor de regio merk ik dat het vak door jonge en oude collega’s verschillend ervaren wordt in het aangaan van de dagelijkse uitdagingen. De ontwikkelmogelijkheden qua specialisaties zijn toch nog vooral op de vakinhoudelijke kant gericht en slechts in een enkel geval is ‘levenservaring’ en bedrijfservaring elders, waar je genoeg van hebt opgedaan een prettige bijkomende eigenschap. Ik zou veel meer ‘laat-instromers’ en overwegers willen oproepen om ons vak op die manier van buitenaf van impulsen te voorzien om een goede aansluiting te houden met de maatschappelijke en bedrijfsmatige ontwikkelingen om ons heen. De sensitiviteit van de beroepsgroep is gediend met deze extra leeftijdsfactor. Uiteraard is de vereiste scholing een voorwaarde om aan de slag te gaan om volwaardig partner voor je collega’s en organisaties te zijn. Via de workshop ‘starten met stoppen’ van het KNGF zijn oudere collega’s al nadrukkelijker dan ooit betrokken bij de financiële, fiscale, maar ook soms -mentale- afbouw van hun actieve carriere. Wellicht kan dat een plek zijn om de afwegingen van ‘leeftijd en carriere’ met fysiotherapeuten te delen en te spiegelen.
Ik zou je vraag om willen keren. Hoe kunnen we als beroepsgroep en werkveld de kennis en ervaring van ‘laat-instromers’ beter benutten om het perspectief van de snelle ontwikkelingen en innovaties in de zorg te voorzien van zo veel als mogelijk beschouwingen vanuit andere werkervaringen?
Zelf heb ik na 30 jaar fysiotherapie gekozen voor een opleiding tot Bedrijfskundige en pas dat met veel plezier toe in mijn dagelijkse fysiotherapiepraktijk met (jongere) collega’s. Het geeft inspiratie en bodem aan de soms jongehonderige ambitie van collega’s. In retrospectief had ik best al eerder in mijn carriere dit als erkende specialisatie willen ontwikkelen. Juist levenservaring, gekoppeld aan een gezond en getraind vermogen tot beschouwing en analyse maakt het vak ook voor ‘laatbloeiers(…)’ nog zeer uitdagend.
Succes met de studie.
Jan van der Wel

[jan van der wel]

Beste Francis,
Ik sprak je ten onrechte met Anne aan. Excuses. De betrokkenheid bij je overwegingen is even groot.
Jan

[Anne R]

Beste Jan,

Heel hartelijk dank voor je uitgebreide en inhoudelijke reactie. Ik neem het zeker mee in mijn keuze! Het blijft voor mij toch steeds nog wel eng om de knoop definitief door te hakken gezien de matige (slechte) beroepskansen voor fysiotherapeuten. Maar jouw verhaal geeft mij weer een heel nieuwe invalshoek, dank daarvoor!

Groetjes Anne

[De Startende Fysiotherapeut]

Dag Francis,

Fysiotherapie is een mooi vak, maar als net afgestudeerd fysiotherapeut is het momenteel niet eenvoudig een (vaste) baan te vinden. Onderzoek van Maastricht University (december 2013) toont aan dat de arbeidsmarktperspectieven voor studenten fysiotherapie tot 2018 slecht zijn.

De toegenomen krapte op de arbeidsmarkt is het gevolg van een dalende omzet van veel fysiotherapiepraktijken, veroorzaakt door o.a. de afgenomen vraag naar fysiotherapie. Patiënten mijden vanwege de kosten steeds vaker de fysiotherapeut. Ook de jaarlijkse toename van het aantal nieuwe fysiotherapeuten dat de markt betreedt (er worden teveel fysiotherapeuten opgeleid) zou een mogelijke oorzaak kunnen zijn.

Kortom, op middellange termijn geen gunstig vooruitzicht…

Kijk voor meer informatie eens op destartendefysiotherapeut.nl

[jan van der wel]

Collegae, Ik wil een pleidooi houden voor het inrichten van ‘meester-gezel” model in de fysiotherapie. Het geeft instromende jonge collega’s een betere kans om ervaring op te doen en kan oudere collega’s ontlasten van de dagelijkse bijkomende administratieve druk en hen bevestigen in de waarde van opgedane professionele en levenservaring. In CAO’s, maar ook in individuele samenwerkingsafspraken horen paragrafen thuis over hoe, behalve ‘promotie’ ook ‘demotie’ binnen de organisatie zijn ingericht. Dat past bij een modern en flexibel beroep en kan bijdragen om de energie van de inhoudelijke kennis en maatschappelijke positionering van zich ontplooiende en inplooiende (noem ze ‘Nestor’) professionals te behouden. Waarom niet organisaties boven 4 fte verplichten tijd en ruimte in te richten voor een stagiaire of zij- of herintredende collega? Alle ins & outs van het organiseren van personeelsbeleid met in-, door- en uitstroom en begeleiden passen moeiteloos in het curriculum van de opleidingen tot professional master of nascholingsprogramma’s en permanente en systematische aandacht voor Life Long Professional houdt de kracht van fysiotherapeuten in hun tot nu toe onderbelichte rol als ‘ambassadeur’ van hun beroep robuust.
In de herziening van de beloningsstructuur die momenteel toch al gaande is vanwege de bijstellingen in zorgbekostiging moeten de ‘waarde’ en ‘kosten’ van zo’n dynamisch arbeidsmodel meegenomen worden. Uitdaging voor de gehele beroepsgroep.
Jan van der Wel

[Auteur]

Berichten