indicatie fysiotherapie…

[Edwin de Raaij]

LS,jongeman 12 jaar, actief op school sport (voetbal-tennis) komt met de volgend klachten:- ik zwik regelmatig door mijn rechter voet, 1-2 maal per week- dan heb ik even pijn aan de binnenkant van mijn enkel- ik heb 3 jaar geleden op vakantie mijn enkel verzwiktonderzoeksbevindingen:– schuiflade talo-cruraal en taler-tilt negatief- passieve inversie beperkt- stand op 1 been zie video (gebruik is met toestemming)- kracht peroneï li 101N, re 81N- reactie snelheid peroneï re<Vanuit de discussie fysiotherapie ‘nee tenzij’ is de legitimatie om deze jongeman in behandeling te nemen het afwijkende herstel beloop.De vraag blijft uiteraard, waarvoor heeft moeder natuur dit niet zelf opgepakt?De jongeman is een actieve beweger en er zijn (m.i.) geen aandoeningen in het spel.Met name voor collega Peter van der Salm de vraag: Waarvoor heeft moeder natuur dit niet opgepakt?De video duurt 34 seconden en start automatisch.

[Peter van der Salm]

Beste Edwin,

De duur van het aanhoudende klachtenpatroon geeft in ieder geval aan dat er geen volledig herstel heeft plaatsgevonden zoals je dat mag vewachten bij een gemiddelde ekeldistorsie.
De video lijkt overeen te komen met de klacht van deze jongen.
Evenals in FysioNet gemeld moet ik de ook door mij ingebrachte misvatting rechtzetten dat niet optimaal herstel niet on-natuurlijk genoemd mag worden, of dat ‘moeder natuur’ het niet opgepakt heeft.
Dit alles binnen de definiëring die Pieter Verduin vanuit de filosofie geeft aan het begrip ‘natuur’.

Er zou sprake kunnen zijn van weefsleschade die niet, of niet zonder chirurgie, te herstellen valt.
Ik denk daarbij aan luxerende peroneuspezen of de gevolgen van bonebruising.
Niet fysiologisch kunnen functioneren (peroneuspezen) of pijn (bonebruising) zou dan de reden van de aanhoudende klacht kunnen zijn.

Stel dat je bij deze patiënt hiervoor geen enkele aanwijizng vindt zoals jouw tekst suggereert, zou je kunnen besluiten zijn (enkel)evenwicht op te trainen.

(Feitelijk doe je dat dan vanuit een ‘blac box’ in je klinisch redeneren, waar overigens niets mis mee behoeft te zijn.)

Als dat een goed resultaat geeft is het de vraag waarom deze patiënt dat niet via zijn dagelijks leven en schoolgym/sporten opgepakt heeft.
Het eerste waar ik dan aan denk is dat onnodige bewegingsvermijding de herstelvertragende/belemmernde factor is geweest.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Edwin de Raaij]

Beste Peter,

ik deel je mening tot aan de laatste zin.
In de laatste zin wil je een verklaring geven voor de aanhoudende klachten bij deze jongeman.
Hoe plausibel vindt je deze verklaring? Rekening houdend met het gegeven dat er in de afgelopen 3 jaar gewoon aan gym, voetbal en tennis is gedaan door de jongeman?

groet,
Edwin

[Peter van der Salm]

Beste Edwin,

Met die laatste zin wordt het interessant.

Ik weet niet of jij het verdere beloop al weet?

Uitgaande van een situatie waar 100% weefselherstel heeft plaatsgevonden en dat het niet om het optrainen van een topsportniveau gaat (bijna niemand n.l. weet als leek niet hoe met zelfoefenen dat niveau terug bereikt moet wodren).

Als hij niet aan nodeloze bewegingsvermijding gedaan heeft en wel aan gym, voetbal en tennis -functionele activiteiten waar een vanzelfsprekende optraining van de enkelfunctie bij komt kijken- dan zou een training bij jou eveneens niet werken.
Daarmee komt een vermoeden van niet 100% weefselherstel om de hoek kijken.

Werkt jouw training wel, dan veronderstel ik dat er toch sprake is geweest van bewegingsvermijdingsgedrag (door?).
Dat is dan een goede fysiotherapeutische behandelindicatie (menselijk beweegprobleem en belemmering van het herstel/aanpassingsproces met verlies van kwaliteit van leven).
Ook als de training niet werkt kan dat tot gevolg hebben dat beter geaccepteerd (berusting) wordt dat er een niet-trainbare eindsituatie bestaat (‘Ik heb er tenminste alles aan gedaan.’).

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Edwin de Raaij]

Beste Peter,

Ik heb de jongeman gister voor het eerst gezien. Beloop is zodoende niet (nog) bekend.

Als mijn training wel werkt dan zeg je dat er toch sprake is geweest van bewegingsvermijdingsgedrag………..???? Dit is interessant.
Jij komt met een idee (fysiotherapie nee tenzij etc.), ik presenteer een casus waaruit mogelijk de aannames die jij doet ter discussie worden gesteld. En wat gebeurd er => je twijfeld niet aan je idee maar stelt dat er toch sprake moet zijn van bewegingsvermijdingsgedrag.
Daar kan ik niet tegenop redeneren ;-)

groet,
Edwin

[Peter van der Salm]

Beste Edwin,

‘Alle zwanen zijn wit totdat je mij een zwarte laat zien.
Dan moet de verworpen theorie door een andere vervangen worden’, aldus vrij naar Karl Popper.

Zo gemakkelijk is mijn theorie met deze casus door mij niet te bewijzen of door jou te falsificeren.
Hoe krijg je zicht op eventueel bewegingsvermijdingsgdrag van deze patiënt in zijn verleden?
Andere persoonllijke of contextuele factoren?

Er bestaat ook nog de kans -ik lees dat deze patiënt je pas kort bekend is- dat er toch sprake is van eindigheid van het herstel op een lager niveau dan voor het trauma als er irreversibele weefse/functieschade is ontstaan.

Wat mij betreft behoef je niet tegen mij op te redeneren.
Toon mij met overtuiging via jouw ingebrachte zinvolle casus die zwarte zwaan en ik stel mijn aannames ter discussie.

Houd je mij en andere lezers op de hoogte van het verdere verloop en eindresultaat?

Al is er sprake van een black box als vertrekpunt, ook ik zie bij deze patiënt nadrukkelijk een behandelindicatie.
Als je interventie werkt is het ‘hoe verklaarbaar’ voor de patiënt niet van belang, alleen voor de wetenschapper.
Werkt het niet dan moet deze patiënt misschien berusten of op zoek naar nog verborgen onderliggende weefsel- of functiepathologie, met vervolgens de vraag of daar therapeutische consequenties aan vastzitten.

Met collegiale groeten,
Peter van der Salm.

[Edwin de Raaij]

Vervolg zievolgende dicussie.

[Auteur]

Berichten